ADIYAMAN SENI GÖRMEK ISTERIM

Insan memleketinden ayri düsünce yuvasini kaybetmis kuslara benzer. Kanatlari kirik, ucmasini bilemez. Mevsimler hep ayaz, mevsimler soguk! Ne agaclar yeserir, ne bülbüller dillenir. Ne baharlar gelir, ne yazlar gelir. Gurbet elde yasamak insana agir gelir.

ADIYAMAN SENI GÖRMEK ISTERIM!

Yine sizlar yüregim su gurbetin bagrinda
Aklim sende kaldi, tasinda topraginda
Hasretlerim kokuyor, cinarin yapraginda
Adiyaman! Seni görmek isterim
Seninle aglayip, gülmek isterim…

Özlemin yüregimi isgal ediyor
Gönlüm sensizlige esaret diyor
Icimdeki yoklugun, bitmek bilmiyor
Adiyaman! Bu gurbet bitsin isterim
Sana hasretim dinsin isterim…

Senden uzakta kanatlarim kirildi
Gurbetin zincirleri,ayagima takildi
Hasret sancisi, ellerime yakildi
Adiyaman! ben sana gelmek isterim
Seninle yasamak, sevmek isterim…

Dostlugun kadim oldugunu, senden ögrendim
Sevginin gectigi yolu bana gösterdin
Memleket sevdasini gönlüme ektin
Adiyaman! Ben herseyi senle bilmek isterim
Ömrümün son demini senle sürmek isterim

LUSIN ELMAS NALYAN